O'Reilly's Rainforest Guesthouse in Lamington Park
Door: jamka
08 Januari 2011 | Australië, Sydney
4 januari
Het water verderop in het Noorden stijgt nog steeds. Bundaberg dat net weer de voeten droog had, gaat weer onderlopen, ook Brisbane is niet veilig. We
moeten terug richting Sydney. Nu kunnen we toch nog naar O'Reilly’s Rainforest Guesthouse in Lamington National Park. Op de heenweg hadden we er geen tijd voor maar nu dus wel, een geluk bij een ongeluk!
Nog even op het strand kijken en dan is het bye, bye Hervey Bay! We rijden door naar het Lamington National Park, dat in het westelijk achterland van de Gold Coast ligt. De tocht door dit schitterende, bergachtige natuurpark is een belevenis. Zo staat het in de gids en dat zijn ware woorden! De tocht is letterlijk adembenemend!
De weg gaat steil naar boven met afgronden van het formaat Grand Canyon en geen vangrail. Sterker nog, regelmatig is de weg eenbaans! Hyperventilerend klamp ik mij vast aan de hendel boven mijn hoofd terwijl Karel de camper kundig door de vele haarspeldbochten loodst. We komen een grijze kangoeroe tegen met een jong en later nog een solitaire. Als we eindelijk veilig boven zijn aangekomen bij O’Reilly’s Guesthouse informeert Karel bij de receptie naar de camping. Terwijl hij daar bezig is zie ik een huilend meisje de andere receptionist smeken om een kamer voor haar en haar familie. Het guesthouse is echter volgeboekt. Mogen we dan hier even gaan zitten en een boek lezen of zo? Het meisje legt uit dat ze niet meer naar beneden durven want iedereen had de hele weg geschreeuwd van angst. Later zie ik haar met grote angstogen achterin een auto zitten die weer naar beneden rijdt. Een oudere vrouw zit met haar hand voor haar mond en met angstige ogen op de passagiersstoel. Arme mensen, ik weet precies hoe zij zich moeten voelen!
Het blijkt dat het guesthouse niets met de camping te maken heeft. We krijgen een telefoonnummer en we bellen in de Public Phone met een juffrouw van een of ander departement? Ze had wat creditcardgegevens nodig en moest weten waar we precies gingen staan want via dit telefoonnummer werden alle natuurcampings van Queensland bediend. We kregen van haar een registratienummer dat we duidelijk achter de voorruit moesten plaatsen en toen mochten we voor het luttele bedrag van 10,30 dollar per dag op de camping gaan staan. We keken rond op de camping en daar huppelden een paar kangoeroes! Een met een jong in de draagbuidel, een schattig gezicht! Dit moet de roodbuikpademelon dwergkangoeroe zijn. Later zien we ook nog vogels: de prachtige rood/blauwe Crimson Corella en de oranje-rode/groene King Parrot.
Op de camping horen we van Oostenrijkers die tegenover ons staan precies hetzelfde verhaal over niet naar Cairns kunnen en problemen hebben met de camperverhuurder omdat ze de camper ergens anders dan in Cairns willen afleveren. Ja, de toerist staat hoog aangeschreven in Australië!
We eten in het guesthouse en maken kennis met Lindsay en Neil uit Engeland en met Ross en Rose uit Australië. Daar komt later ook de pastor Leo uit Brisbane bij, die, net als Rose, precies die dag jarig is. Die father Leo, dat is me er eentje! Ik hoor hem mompelen dat hij jaloers is op Jesus over there, ik volg zijn blik en daar bungelt Jesus vrolijk tussen de borsten van Rose, die niet bepaald achteraan heeft gestaan bij de uitdeling daarvan :) Laten we de drank maar de schuld geven die vanavond rijkelijk vloeit! Het wordt een latertje maar wel erg gezellig!
5 januari
We ontbijten terwijl de kangoeroes vrolijk voor ons op het grasveldje huppelen en de Crimson Corellas zelfs op tafel komen zitten!
Vandaag gaan we eens actief doen! Eerst de Tree Top Walk, een wandeling over hangbruggen waardoor je boven het dak van het Rainforest loopt. En ja, da’s eng hoog, dus het is voorzichtig lopen en goed vasthouden geblazen! Mooi is het wel! In dit tropische bos wisselen reusachtige wurgficussen met liaanachtige luchtwortels zich af met Moreton Bay eucalyptusbomen en dichtbegroeide varenpalmen.
We horen de Whipbird, die het geluid van een knallende zweep maakt en de Catbird, die …..jawel, een kat lijkt na te doen. Beide zien we maar het lukt ons niet om ze op de foto vast te leggen. Dan gaan we Python Walk doen. Deze gaat door een stuk Rainforest om uit te komen bij een uitzichtpunt waar je de Morans Waterval kunt bewonderen. Prachtig, prachtig!!!
Als we weer gaan eten bij het guesthouse komen we Lindsay en Neil weer tegen die ons uitnodigen om gezellig aan te schuiven. Dat Neil wist te vertellen dat de drankwagen die het guesthouse bevoorraadde een paar dagen geleden van de berg was gevallen en je daarom nu niet alles meer kon krijgen was info waar ik nou net niet op zat te wachten L. Toen we naar de camping terugliepen door het pikkedonker regende het pijpenstelen
6 januari
We staan op en het regent nog steeds (of alweer?). Het blijft slecht en we besluiten toch maar de berg af te dalen, gewandeld kan er toch niet worden.
De terugweg valt mee en we gaan richting Grafton. Het regent soms erg hevig, de ruitenwissers kunnen het op de snelste stand soms niet bolwerken! Er wordt voorzichtig gereden want vaak rijden we door een laagje water. Op een gegeven moment rijden we door minstens 20 centimeter water en we zien dat er een beekje overstroomd is. Aan beide zijden staan politieauto’s, klaar om de weg af te zetten denken we.
In Grafton besluiten we een motel te zoeken i.p.v. een camping. We vinden een uitstekend onderkomen in het Crown Motel. We willen rond een uur of negen ergens gaan eten maar de hele stad is zo dood als een pier! Vandaar die naam natuurlijk! Nou ja, dan maar zelf een biefstukje bakken op de kamer en nog wat internetten.
Het water verderop in het Noorden stijgt nog steeds. Bundaberg dat net weer de voeten droog had, gaat weer onderlopen, ook Brisbane is niet veilig. We
moeten terug richting Sydney. Nu kunnen we toch nog naar O'Reilly’s Rainforest Guesthouse in Lamington National Park. Op de heenweg hadden we er geen tijd voor maar nu dus wel, een geluk bij een ongeluk!
Nog even op het strand kijken en dan is het bye, bye Hervey Bay! We rijden door naar het Lamington National Park, dat in het westelijk achterland van de Gold Coast ligt. De tocht door dit schitterende, bergachtige natuurpark is een belevenis. Zo staat het in de gids en dat zijn ware woorden! De tocht is letterlijk adembenemend!
De weg gaat steil naar boven met afgronden van het formaat Grand Canyon en geen vangrail. Sterker nog, regelmatig is de weg eenbaans! Hyperventilerend klamp ik mij vast aan de hendel boven mijn hoofd terwijl Karel de camper kundig door de vele haarspeldbochten loodst. We komen een grijze kangoeroe tegen met een jong en later nog een solitaire. Als we eindelijk veilig boven zijn aangekomen bij O’Reilly’s Guesthouse informeert Karel bij de receptie naar de camping. Terwijl hij daar bezig is zie ik een huilend meisje de andere receptionist smeken om een kamer voor haar en haar familie. Het guesthouse is echter volgeboekt. Mogen we dan hier even gaan zitten en een boek lezen of zo? Het meisje legt uit dat ze niet meer naar beneden durven want iedereen had de hele weg geschreeuwd van angst. Later zie ik haar met grote angstogen achterin een auto zitten die weer naar beneden rijdt. Een oudere vrouw zit met haar hand voor haar mond en met angstige ogen op de passagiersstoel. Arme mensen, ik weet precies hoe zij zich moeten voelen!
Het blijkt dat het guesthouse niets met de camping te maken heeft. We krijgen een telefoonnummer en we bellen in de Public Phone met een juffrouw van een of ander departement? Ze had wat creditcardgegevens nodig en moest weten waar we precies gingen staan want via dit telefoonnummer werden alle natuurcampings van Queensland bediend. We kregen van haar een registratienummer dat we duidelijk achter de voorruit moesten plaatsen en toen mochten we voor het luttele bedrag van 10,30 dollar per dag op de camping gaan staan. We keken rond op de camping en daar huppelden een paar kangoeroes! Een met een jong in de draagbuidel, een schattig gezicht! Dit moet de roodbuikpademelon dwergkangoeroe zijn. Later zien we ook nog vogels: de prachtige rood/blauwe Crimson Corella en de oranje-rode/groene King Parrot.
Op de camping horen we van Oostenrijkers die tegenover ons staan precies hetzelfde verhaal over niet naar Cairns kunnen en problemen hebben met de camperverhuurder omdat ze de camper ergens anders dan in Cairns willen afleveren. Ja, de toerist staat hoog aangeschreven in Australië!
We eten in het guesthouse en maken kennis met Lindsay en Neil uit Engeland en met Ross en Rose uit Australië. Daar komt later ook de pastor Leo uit Brisbane bij, die, net als Rose, precies die dag jarig is. Die father Leo, dat is me er eentje! Ik hoor hem mompelen dat hij jaloers is op Jesus over there, ik volg zijn blik en daar bungelt Jesus vrolijk tussen de borsten van Rose, die niet bepaald achteraan heeft gestaan bij de uitdeling daarvan :) Laten we de drank maar de schuld geven die vanavond rijkelijk vloeit! Het wordt een latertje maar wel erg gezellig!
5 januari
We ontbijten terwijl de kangoeroes vrolijk voor ons op het grasveldje huppelen en de Crimson Corellas zelfs op tafel komen zitten!
Vandaag gaan we eens actief doen! Eerst de Tree Top Walk, een wandeling over hangbruggen waardoor je boven het dak van het Rainforest loopt. En ja, da’s eng hoog, dus het is voorzichtig lopen en goed vasthouden geblazen! Mooi is het wel! In dit tropische bos wisselen reusachtige wurgficussen met liaanachtige luchtwortels zich af met Moreton Bay eucalyptusbomen en dichtbegroeide varenpalmen.
We horen de Whipbird, die het geluid van een knallende zweep maakt en de Catbird, die …..jawel, een kat lijkt na te doen. Beide zien we maar het lukt ons niet om ze op de foto vast te leggen. Dan gaan we Python Walk doen. Deze gaat door een stuk Rainforest om uit te komen bij een uitzichtpunt waar je de Morans Waterval kunt bewonderen. Prachtig, prachtig!!!
Als we weer gaan eten bij het guesthouse komen we Lindsay en Neil weer tegen die ons uitnodigen om gezellig aan te schuiven. Dat Neil wist te vertellen dat de drankwagen die het guesthouse bevoorraadde een paar dagen geleden van de berg was gevallen en je daarom nu niet alles meer kon krijgen was info waar ik nou net niet op zat te wachten L. Toen we naar de camping terugliepen door het pikkedonker regende het pijpenstelen
6 januari
We staan op en het regent nog steeds (of alweer?). Het blijft slecht en we besluiten toch maar de berg af te dalen, gewandeld kan er toch niet worden.
De terugweg valt mee en we gaan richting Grafton. Het regent soms erg hevig, de ruitenwissers kunnen het op de snelste stand soms niet bolwerken! Er wordt voorzichtig gereden want vaak rijden we door een laagje water. Op een gegeven moment rijden we door minstens 20 centimeter water en we zien dat er een beekje overstroomd is. Aan beide zijden staan politieauto’s, klaar om de weg af te zetten denken we.
In Grafton besluiten we een motel te zoeken i.p.v. een camping. We vinden een uitstekend onderkomen in het Crown Motel. We willen rond een uur of negen ergens gaan eten maar de hele stad is zo dood als een pier! Vandaar die naam natuurlijk! Nou ja, dan maar zelf een biefstukje bakken op de kamer en nog wat internetten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
