Christmas aan de Pacific en koala's

24 december – Naar de kust
Met de kerstdagen voor de deur gaan we eerst flink inslaan. Hoe de Aussies hun feestdagen vieren weten we niet precies. Misschien is alles wel tweeënhalve dag dicht, te beginnen met vanmiddag… Dus voor drie dagen eten en drinken. En we moeten uiteraard proberen onderdak te zijn voor de poorten van de campings sluiten. Veiligheidshalve hebben we 15.00 uur in ons hoofd gezet als uiterste tijd om een camping op te rijden. En daar dan maar meteen twee nachten boeken. Eerste kerstdag zal sowieso wel niks open zijn, Boxer Day zien we dan wel weer.
Maar dat hoeft niet te betekenen dat het geen mooie rit hoeft te worden. Langs de grote meren naar de kust, dat belooft perfecte uitzichten. Maar helaas, wel meren, maar The Lakes Way blijft overal vier kilometer weg van de oceaan. Terug naar de snelweg. Deze heeft 1 oprit, voor alle richtingen, dus voor zowel noord als zuid. Wij moesten noord, hetgeen betekent dat je eerst naar het zuiden gaat tot je kunt keren. Daar heeft de snelweg U-stroken voor in de middenberm. Zoiets kennen we bij ons niet op de A12. Koffie bij Mac Donalds, en daar besloten nogmaals, nu wat noordelijker, een kustweg te proberen voor een mooie plek om de 1ste kerstdag door te brengen. En die mooi plek kwam er. Bonny Hill, boven een baai met een pracht van een uitzicht op de Rainbow Bay, met surfers in de branding en, let wel, geen enkele mug in kilometers omtrek. De drukte zou er pas na de kerstdagen losbarsten, we hadden dus volledig vrij uitzicht, bijvoorbeeld op het wat typisch vogeltje de Masked Lapwing. Telkens als het beestje vooruit wil trekt het eerst zijn nek in, doet stapjes, en richt zich dan weer op. Maar ook gespot: een soort papagaai met rode borst die we eerder in de Blue Mountains én in de Hunter Valley ook al hadden gezien, maar nu pas konden fotograferen we denken een soort Galah, maarweten dat niet zeker. En ja ook mr en mrs Vijgvogel (figbird) gezien.
’s Avonds uiteindelijk toch maar gewoon een patatje gehaald bij de take away, want die was gewoon open. Let op mensen: een “medium chips” is de hoeveelheid voor een klein weeshuis. De “large chips” is vermoedelijk genoeg voor een plaats als Houten. Wij bestelden beide, we kregen er nog net geen kruiwagen bij.

25 december – Aan de Grote Oceaan
Vroeg opgestaan om de vloed mee te kunnen maken. Zo rond een uur of zes lag de zee vol met surfers. Als stokstaartjes wachten ze hun golf af, om dan hun moves te maken en zo snel mogelijk weer aan te sluiten bij de roedel. Mooi sociaal gezelschapsspel. Maar zelfs dat gaat na een uur of wat vervelen, dus gingen we maar eens kijken wat de Surf Rescue eigenlijk doet. Niet veel meer dan maar wat hangen, zo bleek, maar dan wel met velen tegelijk. Eigenlijk net als de surfers zelf, maar dan op het droge.
Daarna een uitstapje naar Port Macquarie, 20 kilometer verderop, voor een rain forest en voor koalabeertjes. Het rain forest hebben we gezien tot de ingang (364 dagen per jaar open behalve…., juist ja.). De beertjes waren ons gewilliger. Schattige beestjes, daar in dat opvangcentrum.
Ook het historische Rotohuis was dicht. Wel nog een rondje langs de kaap gereden. Schitterende uitzichten ook daar, in dat Port Macquarie (geen foto’s).
Ja, en dan het kerstdiner. Onze mobile home had lampjes gekregen van Mirjam. De fles wijn was in kostuum, de kaars was van het niet-druipbare soort en de Christmas pudding werd opgediend met sterretjes.
Ja ja….!

Overigens: onze kerstgroet nog ontvangen? Dat meisje liep hier zomaar voorbij. Ze geeft, vonden wij, wel een aardig beeld van hoe Kerstmis hier wordt beleefd, en we dachten dat dit beeld jullie wellicht wat zou kunnen verwarmen in Nederland….