16 april
Door: jamka
20 April 2011 | Aruba, Oranjestad
Zaterdag 16 april
Bas en Laura haalden ons om 7.45 op voor een tour met ABC-Aruba Tours over het eiland. De tour zou van 8.00 tot 18.00 duren en we zouden met een 4wheeldrive, onder leiding van Rocky, een vriend van Bas en Laura, het ruige gedeelte van Aruba gaan verkennen. We vertrokken met 4 jeeps. Wij mochten zelf de jeep besturen en dat vonden Bas, Laura en Karel maar wat leuk! In onze jeep zaten ook Carin en Shadeesia.resp. de vrouw en stiefdochter van Rocky.
Eerst naar de California vuurtoren waar we uitstapten en Rocky een praatje hield. Hij vermelde nog even dat dit voor hem een bijzondere tour was omdat zijn vrienden uit Holland (Bas, Laura en wij dus) en zijn vrouw en stiefdochter mee waren.Toch wel leuk zoiets!
De oude stenen California vuurtoren staat in ‘Hudishibana’, in het noordwesten van Aruba. De vuurtoren is genoemd naar een Amerikaans schip, dat twee jaar voor de bouw van de toren zonk voor de kust.. Doordat de vuurtoren zo hoog ligt, is het een markant punt op Aruba dat al van verre te zien is. Van hieruit heb je fantastisch uitzicht over de kust. Rocky houdt voor de toegangspoort van de vuurtoren een heel verhaal. Over de toren natuurlijk, over Aruba in het algemeen. Dat het zo veilig is en je hier geen tralies voor de ramen en deuren ziet. Toen hij klaar was met z’n praatje zag je dat hij voor een deur met…jawel tralies had gestaan………grapje!!! Daarna ging het off-road naar het Alto Vista Kapelletje. De weg was ruig en we werden aardig door elkaar geschud. Laura knikte ons eens bemoedigend toe en riep vrolijk dat het nog niets was…….waar waren we aan begonnen! De kapel van Alto Vista is een schattige, geelgeverfde kleine kapel die prachtig gelegen is vlak aan de ruige kust. Je komt er via een bochtige weg die gemarkeerd is met witte kruizen (deze symboliseren de kruisweg). De kerk was de eerste katholieke kerk op het eiland, gebouwd in 1750 en gerenoveerd in 1953. Vooral voor de Arubanen zelf is deze kapel een bijzondere plek, waar zij komen bidden en tot bezinning komen. Na de nodige foto’s te hebben geschoten, ging het verder langs de noordkant naar oud-goudsmelterij van Bushiribana in het Arikok Natinaal Park. De goudsmelterij van Bushiribana dateert van 1872 en was de eerste van Aruba. Nadat de goudsmelterij van Balashi de taken overnam van Bushiribana raakte de smelterij in verval. Het front was opgetrokken als een ruig gebouwde versterking, om zeerovers te foppen. Dat staat nog grotendeels overeind. Het doet nu aan als een ruïne, maar het gebouw was dus als zodanig ontworpen. De ruïne levert mooie plaatjes op en je waant je even in een goldrush. Rocky nodigde ons allen uit om een wensstapeltje te maken met stenen (het eiland ligt ermee bezaaid) op de volgende wijze: onderop een $20-biljet, dan wat stenen en een wens, en dan 7 minuten niet omkijken. Als het biljet weg is, is de kans groter dat de wens uitkomt. Helaas voor hem trapte niemand er in.
De tocht ging verder, langs de baby natural bridge naar de hoofdattractie van het eiland “The natural Bridge” die helaas op 2 september 2005 is ingestort. Gelukkig gebeurde dat ’s nachts zodat er geen doden en gewonden zijn gevallen. Naast de (ingestorte) “mother bridge” ligt gelukkig nog “the son of a bridge” waar je nog wel overheen mag lopen. Dan is het tijd voor een heerlijke lunch die bij de struisvogelfarm wordt genuttigd. Na de lunch krijgen we een korte rondleiding over de farm. Deze rondleiding is weer heel anders dan de rondleiding die we op Curaçao hebben gehad. De gids klapte op een speciale manier waarna de vrouwtjesstruisvogel op de grond ging zitten. Het mannetje zag zijn kans schoon en klom erop, iets wat hij volgens de gids 6 maal per dag doet. De mannen in het gezelschap waren vol bewondering voor deze potente mannetjesstruisvogel en klapten nu bij iedere struisvogel in de hoop dat het vrouwtje zou gaan zitten en het schouwspel zich zou herhalen, helaas voor hen kregen zij de juiste klap niet te pakken. Na de lunch en de rondleiding op de struisvogelfarm ging het door naar Conchi, “the natural pool”. De weg erheen was bijzonder ruig. Dit was wat Laura dus bedoelde! Bas genoot achter het stuur van de jeep en manoeuvreerde de wagen kundig over de steile, hobbelige hellingen. Voor ons achterin zat er niet anders op dan je goed vasthouden en maar hopen dat de auto niet om zou slaan! De adrenaline gierde door ons bloed maar we hebben het overleefd!!Voor de pool moesten we nog een heel stukje naar beneden klauteren, op het laatst over glibberige rotsen, maar de beloning na al dat geklauter is een heerlijke koele duik in een door rotsen afgeschermd, geïsoleerd stukje oceaan met een doorsnee en diepte van enkele meters. Doordat de ruwe zee ten noorden van het eiland hoge golven teweegbrengt die stukslaan tegen de rotsen, wordt de Natural Pool gevuld met water, flora en fauna direct vanuit de oceaan. De klautertocht weer naar boven gaat makkelijker en dan gaan we naar de volgende attractie, de Fontein grot. Hier krijgen we weer een rondleiding van een vrolijke plaatselijke gids die ons de rotstekeningen en de formaties van stalagnieten en -tieten laat zien. Daarna gaan we naar de laatste stop, Baby Beach. We hebben een klein uurtje om op het strand te liggen en de vissen te voeren, wat een heel aparte gewaarwording is. De vissen zijn duidelijk gewend gevoerd te worden en eten uit je hand. Karel kwam natuurlijk een hele grote vis tegen die hem bijna een stukje van z’n vinger beet! Om een uur of zes waren we weer terug bij ABC-Aruba Tours waarna we teruggingen naar Little Paradise. Moe maar een geweldige ervaring rijker!!
Na ons even te hebben opgefrist, werden we alweer opgehaald, want Laura had een Special Arrangement voor ons georganiseerd in het restaurant Que Pasa, waar zij werkt. We gaan even mee de keuken in en maken kennis met Art en Leon, de koks. De verwachtingen waren hooggespannen, want Laura was niet zuinig geweest in het lofprijzingen vooraf van de kwaliteit van de kok, en de uitstekende chemie van de groep. En ze had niks teveel gezegd, want inderdaad, het eten was perfect. Een voorgerecht van voortreffelijke tapas van vlees en vis op een schaal zo breed als de tafel. Een hoofdgerecht van uiterst smakelijke vlees- en visgerechten op wederom een schaal zo breed als de tafel. En een grand dessert, opgediend op een schaal, jawel, wederom zo breed als de tafel. Nadat iedereen zo ongeveer een tafelbreedte had gegeten, kreeg Bas nog een extra stuk cheese cake, opgediend met vuurwerk, alvast voor zijn verjaardag. Dat heeft hij laten inpakken. We werden uitstekend bediend door Daantje en Stef en natuurlijk zijn we nog even de keuken in geweest om de Art en Leon te bedanken voor het geweldige eten. Que Pasa is een geweldig goed restaurant waar de mensen duidelijk met plezier werken, wat een afsluiting voor een fantastische dag!
Bas en Laura haalden ons om 7.45 op voor een tour met ABC-Aruba Tours over het eiland. De tour zou van 8.00 tot 18.00 duren en we zouden met een 4wheeldrive, onder leiding van Rocky, een vriend van Bas en Laura, het ruige gedeelte van Aruba gaan verkennen. We vertrokken met 4 jeeps. Wij mochten zelf de jeep besturen en dat vonden Bas, Laura en Karel maar wat leuk! In onze jeep zaten ook Carin en Shadeesia.resp. de vrouw en stiefdochter van Rocky.
Eerst naar de California vuurtoren waar we uitstapten en Rocky een praatje hield. Hij vermelde nog even dat dit voor hem een bijzondere tour was omdat zijn vrienden uit Holland (Bas, Laura en wij dus) en zijn vrouw en stiefdochter mee waren.Toch wel leuk zoiets!
De oude stenen California vuurtoren staat in ‘Hudishibana’, in het noordwesten van Aruba. De vuurtoren is genoemd naar een Amerikaans schip, dat twee jaar voor de bouw van de toren zonk voor de kust.. Doordat de vuurtoren zo hoog ligt, is het een markant punt op Aruba dat al van verre te zien is. Van hieruit heb je fantastisch uitzicht over de kust. Rocky houdt voor de toegangspoort van de vuurtoren een heel verhaal. Over de toren natuurlijk, over Aruba in het algemeen. Dat het zo veilig is en je hier geen tralies voor de ramen en deuren ziet. Toen hij klaar was met z’n praatje zag je dat hij voor een deur met…jawel tralies had gestaan………grapje!!! Daarna ging het off-road naar het Alto Vista Kapelletje. De weg was ruig en we werden aardig door elkaar geschud. Laura knikte ons eens bemoedigend toe en riep vrolijk dat het nog niets was…….waar waren we aan begonnen! De kapel van Alto Vista is een schattige, geelgeverfde kleine kapel die prachtig gelegen is vlak aan de ruige kust. Je komt er via een bochtige weg die gemarkeerd is met witte kruizen (deze symboliseren de kruisweg). De kerk was de eerste katholieke kerk op het eiland, gebouwd in 1750 en gerenoveerd in 1953. Vooral voor de Arubanen zelf is deze kapel een bijzondere plek, waar zij komen bidden en tot bezinning komen. Na de nodige foto’s te hebben geschoten, ging het verder langs de noordkant naar oud-goudsmelterij van Bushiribana in het Arikok Natinaal Park. De goudsmelterij van Bushiribana dateert van 1872 en was de eerste van Aruba. Nadat de goudsmelterij van Balashi de taken overnam van Bushiribana raakte de smelterij in verval. Het front was opgetrokken als een ruig gebouwde versterking, om zeerovers te foppen. Dat staat nog grotendeels overeind. Het doet nu aan als een ruïne, maar het gebouw was dus als zodanig ontworpen. De ruïne levert mooie plaatjes op en je waant je even in een goldrush. Rocky nodigde ons allen uit om een wensstapeltje te maken met stenen (het eiland ligt ermee bezaaid) op de volgende wijze: onderop een $20-biljet, dan wat stenen en een wens, en dan 7 minuten niet omkijken. Als het biljet weg is, is de kans groter dat de wens uitkomt. Helaas voor hem trapte niemand er in.
De tocht ging verder, langs de baby natural bridge naar de hoofdattractie van het eiland “The natural Bridge” die helaas op 2 september 2005 is ingestort. Gelukkig gebeurde dat ’s nachts zodat er geen doden en gewonden zijn gevallen. Naast de (ingestorte) “mother bridge” ligt gelukkig nog “the son of a bridge” waar je nog wel overheen mag lopen. Dan is het tijd voor een heerlijke lunch die bij de struisvogelfarm wordt genuttigd. Na de lunch krijgen we een korte rondleiding over de farm. Deze rondleiding is weer heel anders dan de rondleiding die we op Curaçao hebben gehad. De gids klapte op een speciale manier waarna de vrouwtjesstruisvogel op de grond ging zitten. Het mannetje zag zijn kans schoon en klom erop, iets wat hij volgens de gids 6 maal per dag doet. De mannen in het gezelschap waren vol bewondering voor deze potente mannetjesstruisvogel en klapten nu bij iedere struisvogel in de hoop dat het vrouwtje zou gaan zitten en het schouwspel zich zou herhalen, helaas voor hen kregen zij de juiste klap niet te pakken. Na de lunch en de rondleiding op de struisvogelfarm ging het door naar Conchi, “the natural pool”. De weg erheen was bijzonder ruig. Dit was wat Laura dus bedoelde! Bas genoot achter het stuur van de jeep en manoeuvreerde de wagen kundig over de steile, hobbelige hellingen. Voor ons achterin zat er niet anders op dan je goed vasthouden en maar hopen dat de auto niet om zou slaan! De adrenaline gierde door ons bloed maar we hebben het overleefd!!Voor de pool moesten we nog een heel stukje naar beneden klauteren, op het laatst over glibberige rotsen, maar de beloning na al dat geklauter is een heerlijke koele duik in een door rotsen afgeschermd, geïsoleerd stukje oceaan met een doorsnee en diepte van enkele meters. Doordat de ruwe zee ten noorden van het eiland hoge golven teweegbrengt die stukslaan tegen de rotsen, wordt de Natural Pool gevuld met water, flora en fauna direct vanuit de oceaan. De klautertocht weer naar boven gaat makkelijker en dan gaan we naar de volgende attractie, de Fontein grot. Hier krijgen we weer een rondleiding van een vrolijke plaatselijke gids die ons de rotstekeningen en de formaties van stalagnieten en -tieten laat zien. Daarna gaan we naar de laatste stop, Baby Beach. We hebben een klein uurtje om op het strand te liggen en de vissen te voeren, wat een heel aparte gewaarwording is. De vissen zijn duidelijk gewend gevoerd te worden en eten uit je hand. Karel kwam natuurlijk een hele grote vis tegen die hem bijna een stukje van z’n vinger beet! Om een uur of zes waren we weer terug bij ABC-Aruba Tours waarna we teruggingen naar Little Paradise. Moe maar een geweldige ervaring rijker!!
Na ons even te hebben opgefrist, werden we alweer opgehaald, want Laura had een Special Arrangement voor ons georganiseerd in het restaurant Que Pasa, waar zij werkt. We gaan even mee de keuken in en maken kennis met Art en Leon, de koks. De verwachtingen waren hooggespannen, want Laura was niet zuinig geweest in het lofprijzingen vooraf van de kwaliteit van de kok, en de uitstekende chemie van de groep. En ze had niks teveel gezegd, want inderdaad, het eten was perfect. Een voorgerecht van voortreffelijke tapas van vlees en vis op een schaal zo breed als de tafel. Een hoofdgerecht van uiterst smakelijke vlees- en visgerechten op wederom een schaal zo breed als de tafel. En een grand dessert, opgediend op een schaal, jawel, wederom zo breed als de tafel. Nadat iedereen zo ongeveer een tafelbreedte had gegeten, kreeg Bas nog een extra stuk cheese cake, opgediend met vuurwerk, alvast voor zijn verjaardag. Dat heeft hij laten inpakken. We werden uitstekend bediend door Daantje en Stef en natuurlijk zijn we nog even de keuken in geweest om de Art en Leon te bedanken voor het geweldige eten. Que Pasa is een geweldig goed restaurant waar de mensen duidelijk met plezier werken, wat een afsluiting voor een fantastische dag!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
