Tweede week
Door: jamka
13 Juli 2012 | Nederland, Amsterdam
Zondag, 8 juli.
Officiële start van de semana floho (de luie week)
’s middags weer op landhuizenjacht. Zuurzak, niet gevonden (of ja, toch, op de terugweg, een stukje rood dak ergens…) Brakkeput Ariba, een spiksplinternieuw optrekje op basis van het oude. Daarna Brakkeput Mei Mei, en, al rondrijdend, op zoek naar zeilclub en boathouse Asciento. Daar zou een ruilboekenkast zijn, hierin zou zich een Bookcrossingsboek kunnen staan en Mirjam wilde op jacht naar dat boek. De borden Boathouse brachten je echter naar de oude marinezeilclub, tegenwoordig privaat gerund door ene Theo, die bij binnenkomst van ons wilde weten wat we op zijn terrein zochten, en toen we hem vroegen waar Asciento moest wezen, precies uitgelegt waar we heen moesten (naar rechts vóór Brakkeput Mei Mei). De clou was dat je inderdaad één meter voor het terras van het restaurant een brakke weg moest afdalen. En ja daar was het bekende vergezicht op het Spaanse Water. En nee, daar was al heel lang geen ruilboekenkast meer. Er was sowieso niet zoveel meer over van de vroeger poepsjieke tent voor exclusieve leden.
Er zou iets ontstaan wat op het vroegere Brievengat leek, aan de Spaanse Waterkant van Caracasbaai, zo eind van de middag. Wat drinken, wat dansen, leuk sfeertje. Aldus Sybrandy eerder die week. Helaas, niet deze zondag, bleek.
Maandag 9 juli.
Mirjam wat ziekig, slecht geslapen, beetje koorts. Dagje helemaal niks. ’s Ochtends de tour gekeken, daarna wat video’s, tv etc.
Dinsdag 10 juli
Mirjam weer wat opgeknapt. ’s Middags weer eens op pad voor wat landhuizen. Salinja Ariba (nu een woonhuis), Ceritu (niet gevonden, moet ergens om de hoek zijn bij het vroegere adres van Bas en Lau), Chobolobo (nog steeds een likeurmuseum), Klein Bloemhof (nu een bankgebouw waar een bewaker ons zeer wantrouwend aankeek), Bloemhof zelf (helemaal ommuurd, niks van te zien vanaf de straat), Bloempot (mooi gebouw, zie foto), Suikertuintje… De Bruna in Suikertuintje bracht niets nieuws. Toch maar weer eens op huis aan.
Nog even een dip? Ja, nog even een dip.
Woensdag 11 juli
We hadden nog wat briefkaarten liggen om op de post te doen, maar waar kun je die tegenwoordig posten??? Op een eiland zonder postzegels zou dat ook wel eens moeilijk kunnen worden. Internet gaf al allerlei rare verhalen te lezen die niet bemoedigend waren. Dus omdat we toch moesten tanken, maar even langs het postkantoor in Willemstad-centrum. Daarna naar de nieuwe Mangusa, boodschappen doen voor die avond. ’s Middags een KRO-detective gekeken. Nu had Karel het stokje van het beetje ziekige te pakken.
Donderdag 12 juli
De tour had z’n spannendste Alpenrit, dus pas ver inde middag aan iets anders toe.
Van de monseigneur Verrietlaan naar de Emmabrug gereden langs de Roode weg en de Breede weg, dus dwars door Otrabanda. En even opgestopt en binnengekeken bij Colon.
Daarna toch maar naar Mangusa voor de dubbele maaltijd (spaghetti voor die avond, en lasagne in de diepvries voor later een keer). Nog even voor Cocky op pad, kijken of Jan Thiel inderdaad een waterglijbaan heeft (zo ja, dan goed verborgen c.q. onzichtbaar), en even gedipt in de Caracasbaai. Thuisgekomen hebben we voor de ergste trek wat stokbrood met kaas genomen. Toen die op was, was ook de trek weg.
Vrijdag 13 juli
’s ochtends weer terug naar het kruidentuintje van Dinah Veeris, voor de rondleiding.
Die was hartstikke geinig. Zo hebben we geleerd wat de kinderen te eten kregen op de laatste dag van de vakantie, de “dia stinkie”, het purgeerdagje, en waaraan je een kalebas (aan elkaar geschreven!) kunt herkennen. En wisten jullie dat Shell zijn afgeschreven oliedrums goedkoop leverde aan zijn werknemers om er huizen van te bouwen, de zogenaamde Shell-huisjes (in de “drum”-kleuren geel en rood)? Tuin met rondleiding heeft echt meerwaarde!
Daarna, omdat we er toch waren, weer op landhuisjacht. Eerst naar Koraal Tabak, vervallen en naast een vuilstort. Daarna naar Santa Catarina, maar de weg erheen werd te slecht, onze auto durfde het niet aan.
Nu, tegen drieën, is nog steeds de zon niet doorgebroken. Koud vandaag. Zodra je uit de schaduw stapt blijft het slechts 31 graden. Brr…
Officiële start van de semana floho (de luie week)
’s middags weer op landhuizenjacht. Zuurzak, niet gevonden (of ja, toch, op de terugweg, een stukje rood dak ergens…) Brakkeput Ariba, een spiksplinternieuw optrekje op basis van het oude. Daarna Brakkeput Mei Mei, en, al rondrijdend, op zoek naar zeilclub en boathouse Asciento. Daar zou een ruilboekenkast zijn, hierin zou zich een Bookcrossingsboek kunnen staan en Mirjam wilde op jacht naar dat boek. De borden Boathouse brachten je echter naar de oude marinezeilclub, tegenwoordig privaat gerund door ene Theo, die bij binnenkomst van ons wilde weten wat we op zijn terrein zochten, en toen we hem vroegen waar Asciento moest wezen, precies uitgelegt waar we heen moesten (naar rechts vóór Brakkeput Mei Mei). De clou was dat je inderdaad één meter voor het terras van het restaurant een brakke weg moest afdalen. En ja daar was het bekende vergezicht op het Spaanse Water. En nee, daar was al heel lang geen ruilboekenkast meer. Er was sowieso niet zoveel meer over van de vroeger poepsjieke tent voor exclusieve leden.
Er zou iets ontstaan wat op het vroegere Brievengat leek, aan de Spaanse Waterkant van Caracasbaai, zo eind van de middag. Wat drinken, wat dansen, leuk sfeertje. Aldus Sybrandy eerder die week. Helaas, niet deze zondag, bleek.
Maandag 9 juli.
Mirjam wat ziekig, slecht geslapen, beetje koorts. Dagje helemaal niks. ’s Ochtends de tour gekeken, daarna wat video’s, tv etc.
Dinsdag 10 juli
Mirjam weer wat opgeknapt. ’s Middags weer eens op pad voor wat landhuizen. Salinja Ariba (nu een woonhuis), Ceritu (niet gevonden, moet ergens om de hoek zijn bij het vroegere adres van Bas en Lau), Chobolobo (nog steeds een likeurmuseum), Klein Bloemhof (nu een bankgebouw waar een bewaker ons zeer wantrouwend aankeek), Bloemhof zelf (helemaal ommuurd, niks van te zien vanaf de straat), Bloempot (mooi gebouw, zie foto), Suikertuintje… De Bruna in Suikertuintje bracht niets nieuws. Toch maar weer eens op huis aan.
Nog even een dip? Ja, nog even een dip.
Woensdag 11 juli
We hadden nog wat briefkaarten liggen om op de post te doen, maar waar kun je die tegenwoordig posten??? Op een eiland zonder postzegels zou dat ook wel eens moeilijk kunnen worden. Internet gaf al allerlei rare verhalen te lezen die niet bemoedigend waren. Dus omdat we toch moesten tanken, maar even langs het postkantoor in Willemstad-centrum. Daarna naar de nieuwe Mangusa, boodschappen doen voor die avond. ’s Middags een KRO-detective gekeken. Nu had Karel het stokje van het beetje ziekige te pakken.
Donderdag 12 juli
De tour had z’n spannendste Alpenrit, dus pas ver inde middag aan iets anders toe.
Van de monseigneur Verrietlaan naar de Emmabrug gereden langs de Roode weg en de Breede weg, dus dwars door Otrabanda. En even opgestopt en binnengekeken bij Colon.
Daarna toch maar naar Mangusa voor de dubbele maaltijd (spaghetti voor die avond, en lasagne in de diepvries voor later een keer). Nog even voor Cocky op pad, kijken of Jan Thiel inderdaad een waterglijbaan heeft (zo ja, dan goed verborgen c.q. onzichtbaar), en even gedipt in de Caracasbaai. Thuisgekomen hebben we voor de ergste trek wat stokbrood met kaas genomen. Toen die op was, was ook de trek weg.
Vrijdag 13 juli
’s ochtends weer terug naar het kruidentuintje van Dinah Veeris, voor de rondleiding.
Die was hartstikke geinig. Zo hebben we geleerd wat de kinderen te eten kregen op de laatste dag van de vakantie, de “dia stinkie”, het purgeerdagje, en waaraan je een kalebas (aan elkaar geschreven!) kunt herkennen. En wisten jullie dat Shell zijn afgeschreven oliedrums goedkoop leverde aan zijn werknemers om er huizen van te bouwen, de zogenaamde Shell-huisjes (in de “drum”-kleuren geel en rood)? Tuin met rondleiding heeft echt meerwaarde!
Daarna, omdat we er toch waren, weer op landhuisjacht. Eerst naar Koraal Tabak, vervallen en naast een vuilstort. Daarna naar Santa Catarina, maar de weg erheen werd te slecht, onze auto durfde het niet aan.
Nu, tegen drieën, is nog steeds de zon niet doorgebroken. Koud vandaag. Zodra je uit de schaduw stapt blijft het slechts 31 graden. Brr…
-
13 Juli 2012 - 22:17
Olivier:
Dipjes zijn er altijd, soms zelfs hele grote dippen. We dippen wat af. Jullie dippen je dipje wel door. Het komt allemaal gedipt! Dip toch?
Je ziet het, ik ben echt aan vakantie toe... -
13 Juli 2012 - 22:30
Kale Bas:
Nu half 1 's nachts nog steeds de koffers niet gevuld en morgen half 6 alweer op! We slapen wel weer wat bij tijdens de vlucht (denken we) ;) Desondanks hebben we er wel al ontzettend veel zin in! Wij zijn erg blij dat jullie ALLE landhuizen al gezien hebben, dan kan vanaf morgen het grote genieten dus beginnen haha! Geen gedip meer dus! Pa, ik stel voor dat we woensdag 'de berg' gaan beklimmen, of zijn er een weekje later meer gegadigden (Ollie, Jassie, Emilio, Peet)?
Geniet nog maar even van de rust!
Tot zo! -
14 Juli 2012 - 10:19
Cocky:
Ho, ho, Bas, niet zo snel. Even wachten. Of wil je soms 2x 'de berg' op? Als pelgrimage kun je ook een aantal keren rond 'de berg' lopen! Kun je ook punten verdienen.
Leuk, al die landhuizen. Ik heb er een simpel boekje van besteld, maar ik denk dat jullie je grote (zware) landhuisboek meegenomen hebben naar het eiland.
Het kruidenhofje van Dinah Veeris (uiteraard mét rondleiding) lijkt me zeker de moeite waard. Haar boek vind ik erg duur.
Van Liliane Bakker heb ik hier het boek 'Flying over Curaçao' gekocht. Heel mooi. Nou ja mooi? Bij de foto van Playa Lagun kon ik wel janken. Wat een horizonvervuiling, die huizen bovenop de rotsen!
Gisteren kwam er op het journaal dat Curaçao, in enkele jaren tijd, weer een schuld van tig-miljoen had opgebouwd. Of Nederland maar even wil betalen en zich vooral niet met interne zaken (doorvoeren van allerlei bezuinigingen) wil bemoeien!
Enfin, wij komen over een week de eilandskas maar weer eens flink spekken.
-
14 Juli 2012 - 11:37
Mirjam:
Denk dat Karel met dipje even zwemmen in de caracasbaai bedoelde ;) -
14 Juli 2012 - 11:56
Karel:
Ja, ben intussen ook wakker. Dipje in de Caracasbaai gaat als volgt. Je laat je daar verhit inzakken. Twee keer doorhalen en dan kom je er verfrist weer uit.
Ook meedere malen te herhalen, je kunt het een hele dag door doen hier, doen ook veel mensen. Maar één zo'n dipje is eigenlijk al voldoende voor het gewenste resultaat. -
15 Juli 2012 - 14:10
Kate:
Hallo, jullie verslagen gelezen. Mooi.
Genieten van jullie mooie foto's
De kolibrie zien jullie dus in het echt.
Die is soms maar 6 cm groot las ik.
Veel landhuizen. En de shellhuisjes.
Vreselijk 30 graden pff.
Dan is zo'n dipje nodig.
Dan hier lekker veel regen. ;)
-
17 Juli 2012 - 08:06
Olivier:
Bas, not so fast my friend. Jop en ik willen ook graag 'de berg' beklimmen. Dus als je je nog ff kan inhouden. Of je moet er zoals gezegd zin in hebben het 2x te doen. ;-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
